Lange adem
Wij hebben inmiddels onze vrienden uit het Langtang-dal ontmoet. Wat een leed en wat een confrontatie. Als je de foto’s ziet van het dorp Langtang, dan geloof je het niet (de foto boven is genomen door een helicopterpiloot). Tonnen en tonnen puin zijn over het dorp heen gedenderd. Hier had je werkelijk geen schijn van kans. Er zouden 300 mensen onder het puin liggen, waaronder zo’n 100 toeristen. Ook hebben hier vele jaks en paarden de dood gevonden.
Zo ook de twee paarden van Chhembel, vertelde hij ons gisteren. Toevallig was hij met drie van de vier kinderen in Kathmandu ten tijde van de aardbeving. De oudste dochter Tsering, die onlangs examen deed, was op 25 april in hun lodge in Kyangjin Gompa. Ze werd eergisteren geëvacueerd. Het is een droevig weerzien, wetende dat ze alles kwijt zijn; echtgenote en moeder Ngima Dolma, hun huis/lodge, hun bezittingen inclusief 2 paarden.
Wat er komende tijd gaat gebeuren is onduidelijk. De totale infrastructuur naar het Langtang-dal is weg: de autoweg Trisuli – Syabrubensi is op vele plekken verwoest door aardverschuivingen. Daarnaast is het voetpad door het Langtang-dal grotendeels verdwenen. En dan dus de puinbak in het brede dal zelf. Hoe krijgt men in hemelsnaam de bouwmaterialen terplekke?
Het is eigenlijk nog te vroeg, maar toch is er al discussie over de locatie zelf onder de overlevenden. Niet alleen de plek van het dorp Langtang wordt niet langer als veilig gezien, ook de plek van Kyangjin zou niet oké zijn. Dit hooggelegen dorp aan het einde van het dal blijkt namelijk indirect ook geraakt door Langtang Lirung: er ontstond een lawine van ijs en brokstukken vanaf de Langtang Lirung gletsjer. De huizen waren toen al door de trillingen verwoest, maar de brokstukken liggen momenteel verspreid tussen de huizenresten.
De prioriteit ligt nu bij de eerste hulpverlening, verzorgen gewonden, bergen overledenen, eten en onderdak verzorgen voor de ontheemden. Straks wordt dat het herstellen van de infrastructuur. Maar in het geval van de dorpen Langtang en Kyangjin – en vast ook nog voor een aantal andere bergdorpen – komt daar dus een veel basalere vraag bij: waar gaan we het dorp opnieuw opbouwen?
Het wordt een zaak van lange adem. Hulp is niet alleen nu gewenst, maar ook straks, over een paar maanden en over een jaar. Het herstel van deze ramp zal jaren vergen. Kortom, onze hulp is ook dan nog nodig.